2021 Aug 2
ඔයාගේ මොලෙන් වැඩ ගන්න හැටි කියල දෙන තුන්වෙනි ලිපිය එහෙමත් නැතිනම් අවසාන ලිපිය තමයි මේ. අද මේ ලිපි මාලාව අවසන් කරන්න හිතාගෙන තමයි ඉන්නේ. මේකේ මුල් කොටස් දෙක මග හැරුණා නම් ඒ ටිකත් කියවලම මේක බලන්න.
කලින් ලිපි වල කියල දීපු දේවල් සාර්ථකද නැද්ද කියල ඒවා කියවල උත්සහ කරපු අය දන්නවනේ. අදත් මතකය වැඩි කරගන්න තව ක්‍රම කිහිපයක් තමයි කියල දෙන්න යන්නේ. එහෙනං වැඩි කතාවක් නැතිව මාතෘකාවට එමු.
ලියමු මිතුර ලියමු….
මේ මොකද්ද මේ කිව්වේ???? හරි උත්තරෙත් මං ම දෙන්නම්. මේ කිව්වේ ඔයාගේ මතකේ තිබ්බත් නැතත්, ආයේ කියෙව්වත් නැතත් ලියන්න කියලා. මොනවද ලියන්නේ? හොදයි අපි බලමු මොනවද ලියන්න ඕන දේවල් කියලා.
මොබයිල් ෆෝන් කම්පියුටර් වලට බාර දීල තියෙන අපේ ජීවිත වලට කම්මැලිම වැඩක් තමයි ලියන එක. ඒ කතාව එහෙම වුණාට අපිට මොබයිල් ෆෝන් එකේ දාල තියෙන රිමයින්ඩර් එකක් වුණත් කිසිම මතකයක් නෑ ඇලර්ට් එක එනකන්. ඔව් මතක නැති නිසානේ රිමයින්ඩර් දාන්නේ නේද. ඒත් මොනවත් මතක් කරගන්න ඕන උනොත් එහෙම නැත්තන් මතක තියාගන්න ඕන උනොත් ඔය ෆෝන් එක කියන ගැජට් එක නැත්තන් මොකද කරන්නේ ?? ඒ smart පරම්පරාවට කලින් පරම්පරාව කියලා ඔයාලා ලස්සන උත්තරයක් දෙයි නේද? (මෙතන ස්මාර්ට් කිව්වෙ නව තාක්ශනික මෙවලම් මත යැපෙන අලුත් පරම්පරාවට කෙටි නමක් විදිහට විතරයි. ඒ නිසා ඒ වචනෙ ගැන ඔයා අහිතක් හිතන එකක් නෑ කියල මං හිතනව) . ඒ කියන්නේ දැන් දෙමවුපියෝ, ආච්චිලා, සීයලා. මං හිතන්නේ මේක කියවන ඔයා 90 දශකයේ හෝ ඊට පස්සේ උපන්න කෙනෙක් නම් අනිවාර්යයෙන්ම ඔයාගේ පාඩම් එහෙම අමතකයි කියලා කියද්දී අම්මලා තාත්තලා කියන්නේ මතක හිටින්න දෙතුන් පාරක් ලියන්න කියලා. සමහර විට ඔයා එහෙම කරා නම් එක සාර්ථක බව ඉගෙනගෙන ඇති අනිවාර්යයෙන්ම.
ඉන්ඩියානා යුනිවර්සිටි එකේ කරපු පරීක්ෂනයකින් ඔයාගේ අම්මලා ඒ කිව්ව දේ හරි කියලා ඔප්පු කරලා පෙන්නලා තියෙනවා. එයාලා කියන විදිහට කීබෝර්ඩ් එකක් භාවිතයේදී ඇගිලි වලින් සිද්ධ වෙන්නේ නිකන්ම බොත්තම් එබිමක් විතරයි. සරලවම ඒ කිව්වේ නිකන්ම ඔබනවා විතරයි. එහෙම කරද්දී අපේ ඔලුවට කිසිම අකුරක්වත් අකුරක හැඩයක්වත් ඔලුවට යන්නේ නෑ. මොකකට හරි තට්ටු කරන ෆීලින් එක විතරයි. නමුත් අපි දෙයක් අතින් ලියනවනම් තත්වේ වෙනස්. අපේ මොලේ ලියන දේ අදුරගන්නවා, ඒ වගේම ඒ ගැන අවබෝධයෙන් තමයි ලියන්නේ. අන්න ඔතනදි තමයි ඔලුවට මතකය විදිහට දෙයක් සේව් වෙන්නේ. ඕනෑම දෙයක් ඉගෙන ගනිද්දී මේ ක්‍රමය අති සාර්ථකයි.
විද්‍යාවෙන් මේ කියන ඒවා විශ්වාස නැත්තන් ඔයාගෙම අත්දැකීමක් මතක් කරලා බලමු. ඔයා පොඩි කාලේ ලියන්න කියන්න පුරුදු වූනේ අම්මලාගෙන් හෝ වැඩිහිටියෙක්ගෙන් මිසක් ෆෝන් වල ටයිප් කරලා නෙමෙයි. පොඩි කාලේ ප්‍රාථමික පංති වල ගුරු මෑණි වරු ඇනපු ටොකු වලට, දීපු වේවැල් පාරවල් වලට බයෙන් පොත් වල ලියලම තමයි. ආයේ වෙන මොන උදාහරණද. ඉතින් මතකය වැඩි කරගන්න නම් ලියන එක තමයි කරන්නම ඕන.
හෝව් හෝව් කූල් ඩවුන්…
තේරුනේ නැද්ද? මේ කියන්නේ තරහව පාලනය කරගන්න කියලා. ඔව් මට තේරෙනවා මේක පොඩ්ඩක් අමාරු වැඩක්. ගොඩක් අයට එහෙම තමයි. හැබැයි තරහ අරන් කරපු දේවල් නිසා පස්සේ අපිටම මේ ලෝකෙන් පිටුවහල් වෙන්න තරම් ලැජ්ජාවක් ඇති වෙනවා. ඒ කියන්නේ තරහ ගියාම ඕනෑම කෙනෙක් හරිම මෝඩයි. ඉතින් තරහ යන වෙලාවටත් බුද්ධිය පාවිච්චි කරලා තරහ කන්ට්‍රෝල් කරගෙන හැසිරෙන්න පුළුවන් නම් කොච්චර හොඳද නේද? කියන එක මේ තරම් ලේසි වුණාට මේක ඇත්තටම කරන්න පුලුවන්ද?
ඔව් පුළුවන්. අර පොඩි කාලේ ඉදලම එකේ ඉදල 10 ටයි 10 ඉදල එකටයි ගනින්න උගන්නන්නේ ඔන්න ඕකට තමයි. ගණන් පුළුවන් වෙන්න කියලා හිතුවට එකෙන් ඇත්තටම වෙන්නේ අතපය විසික් කරන්න ගිහින් ගුටි කාල එන එක වලක්වන්න. ඔයාලගේ අම්මා හෝ වැඩිහිටියෙක් ඔයාට තිබුන ආදරේ නිසා කියලා දීපු ඒ ක්‍රියාකාරකම අපි පොඩ්ඩක් ස්මාට් වෙන්න පාවිච්චි කරලා බලමුද ? දැන් ඔයා එකේ ඉදලා ගනින්න කිව්වත්, මොන මොන දේවල් කරලා කේන්තිය පාලනය කර ගත්තත් ,අපි නිවුන වගක් ඒ වේලාවේ දැනුනත් පස්සේ වෙලාවට අපිටම තනියම ඉද්දි ඕක මතක් වූනොත් තරහ යනවා නේද? ඇත්තටම ඒ කූල් ඩවුන් නෙමෙයි. ඒ කියන්නේ අපි ඇත්තටම නිවිලා නැහැ. ඒක එක්තරා විදිහක භාවනා ක්‍රමයක් කිව්වොත් හරි. අපේ මනස අපි කෘතිමව වෙන දෙයක් හිතන්න පොලබවනවා. ඒ නිසා තමයි එකේ ඉදලා සීයට හරි දාහට හරි ගනින්න නොකියන්නේ.
ඒ කිව්වේ? ඔව් ඒ කිව්වේ මේකයි. අපිට ඕන වේලාවක වෙන දෙයක් සිහියේ තියන් දිගට හරහට ගනින්න පුළුවන්නේ. එහෙම වුනොත් ඉවක් බවක් නැතුව ගනිනවා වගේම තරහ ගිය මානසිකත්වය වෙනස් වෙන්නෙත් නැහැ. ඒ නිසා මනස වෙන දෙයකට යොමු කරන්න තමයි 10 කියලා සීමාවකට ගනින්න කියන්නේ. එතකොට මනස වෙහෙසෙන්නේ තරහ ගැන හිතන්න නෙමෙයි. 10 සීමාව හිතේ තියාගෙන ඉන්න. ආපස්සට ගනින්න කියන්නේ තවත් මනස වෙහෙසවලා අවදානය වෙනස් කරන්න. හැබැයි මං කියන්නේ මේ විදිහට හැම වේලාවේම ගනින්න එපා. මොකද ඔයා නිතර තරහා යන කෙනෙක් නම් ඔයාගේ ඔලුව ගනින එක හුරු කරගන්නවා, ඊට පස්සේ එකේ ක්‍රියාකාරිත්වය ඉවරයි. හරියට සුරපප්පගේ මැජික් අරිශ්ටේ පවර් එක ගියා වගේ. ඒ කියලා ජිම් පප්පා වගේ වෙන්න නම් ලේසි නෑ. ඒ කියන්නේ ඕන වෙලාවක තරහ නොගෙන ඉන්න නම් ඔයාට භාවනා ක්‍රමයක් වගේ දෙයක් අනුගමනය කරන්න වෙනවා. නිතර මනස සන්සුන් වෙන්න හුරු වූනාම ඔයාට තරහ යන එක ඉබේටම නවතියි.
නමුත් ඉතින් භාවනා ක්‍රම ගැන හරියටම ඉගෙන ගන්න ටිකක් වෙහෙසෙන්න ඕනේ. ඒ නිසා බලමු අපිට තව මොකද කරන්න පුළුවන් කියලා. සරලවම අපිට හැම වේලාවේම හැම කෙනෙක් එක්කම හොදින් ඉන්න උත්සහ කරන්න පුළුවන්. ඒකත් අමාරු නම් ඉතින් තරහ ගිය වේලාවට එතනින් අයින් වෙන්න ප්‍රශ්නේ දිගට යන්න කලින්. එහෙමත් බැරි නම් වෙන ඔයා ආස දෙයක් ගැන හිතන්න. හුරු වෙනකන් අමාරුයි. හුරු වුණාම ඕනෑම ප්‍රශ්නෙකදී ඔයා තමයි නුවණක්කාරම පුද්ගලයා. මේ කතා කලෙත් තවත් එක බ්‍රේන් හැක් එකක් ගැන තමයි.
පින්තුර දිහා බලලා ලෙඩ නොවී ඉමුද?
නෑ නෑ දොස්තර රස්සාව කරන්න නෙමෙයි මේ ලැස්ති වෙන්නේ. මේ කියන්නේ ලෙඩ නොවී ඉන්න එකම නෙමෙයි. ලෙඩ වලට ඔරොත්තු දෙන විදිහට පිළිවෙතින් පෙලගැසෙමු කියලා. ඒ කියන්නේ ඔයාගේ ප්‍රතිශක්තිකරණ පද්ධතිය මනස එක්ක සම්බන්ධ කරලා පොඩි බූස්ට් එකක් දාගමු කියලා.
ලෙඩ වෙන එක හිතලා වුණේ නැතත් අපිට අපේ ප්‍රතිශක්තිකරණ පද්ධතිය හොදින් පවත්වාගෙන යන්න බැරි නෑහැනේ. ඉතින් මනස කියන්නේ අපිට සතුට, දුක, තරහව, ආදරය හැම දේම උපද්දවන තැනක්. අපිට පුළුවන් අපි ඉන්න මූඩ් එක අනුව අපේ ඇඟ ඇතුලේ ක්‍රියාත්මක වෙන හෝමෝන වල සමතුලිත බව වෙනස් කරන්න. ඕනෑම කෙනෙක් දන්නවනේ හෝමෝන කියන්නේ අපේ සිරුරේ ගොඩක් පාලනයන් වගේම ක්‍රියාකාරිත්වයන් මනාව කරන්න උදව් වෙන දෙයක් කියලා. මේ දේ එහෙමෙහෙ වූනොත් ලෙඩ තමයි. ඉතින් සතුටින් ඉද්දි ලෙඩ නෑ කියන එක අහන්නත් දෙයක්ද.
හැබැයි මං මේ කියන්න යන්නේ සතුටින් ඉන්නවට අමතරව බ්‍රිතාන්‍යයේ කොලොම්බියා විශ්ව විද්‍යාලයෙන් කරපු පොඩි පර්යේෂණයක් ගැන. මෙයාලා කැස්ස, හෙම්බිරිස්සාව, උණ වගේ සාමාන්‍ය එදිනෙදා ඕනෑම කෙනෙක්ට ඇතිවෙන ජාතියේ අසනීප හැදුන පිරිසකට විනාඩි 10ක පින්තුර කිහිපයක් පෙන්නලා. මේ වැඩේ කරලා හොයාගෙන තියෙනවා සුදු රුධිරානු සෛල ගමන් කරන වේගය වැඩි වෙලා ආසාදන තත්වයන් වලට ඔරොත්තු දෙන්න අවශ්‍ය කරන ප්‍රෝටීනයක් වන ඉන්ටලියුකින්-6 නිපදවන්න පටන් අරන් කියලා. 23% කින් මේ ප්‍රෝටීනය වැඩි වෙලා කියලා තමයි කියන්නේ. ඒ වගේම මේ අයව ස්ට්‍රෙස් වෙන විදිහේ පින්තුර පෙන්නුවත් එයාලගේ අඩු වුණ ප්‍රතිශතය 6%ක් විතරයි. ඒ කියන්නේ සිත නිවෙන මනසට හොද පින්තුර බලන එක ඔයාගේ ලෙඩ වෙන එක පොඩ්ඩක් කල් දාන්න පුළුවන්. උත්සහකරලා බලමුද?
ඉතින් කවුරු කොහොම මොනවා කිවුවත් හැම දේටම මුල මනස කියන එක බොරු නෙමෙයි නේද?
-සචිනිකා තත්සරණී-
